-

Mart soğuğu bir hayli hissettirdi bu sene. Kimine kapıdan baktıracak kimini kalbinden.  Tüylerim diken diken yürüyorum yorgun ayaklarımın üzerinde. Üzerimde en sevdiğim kürk manto, eve yetişme, hayatı geçiştirme serüveni. Devamlı sıradan. Devam eden bir sis var, kafam kadar bulanık mı çözemiyorum. Biraz da yağmur, bende varım der gibi . Işıklara geldik ben ve kafamdaki sesler. Arabalar geçiyor. İnsanlar yarışıyor birbirleriyle ve zamanla. Tam şuan diyorum geçen ilk arabanın önüne atsam bedenimi. Bıraksam mesele bir an. Sadece o an.. Sesler sussa, yarış bitse ve renkler silinse aklıma gelmesen. Şu içinde bulunduğum zaman yitip gitse ne olur. Eve yetişme telaşı olmadan, hayal kırıklıklarıma bir yenisi eklenmeden. Sisle beraber yükselse ruhum? Bedenim rahatlamaz mı?? Biraz acı biraz kan ve sonra sessizlik boşluk.  Sesler bıraksa gitse mesela. Yalnız ölüm ve ben olsam. Bıraksam huzurlu kollarına kendimi.  

Bilmiyorum hikayeme mutlu bir son yazmak isterken içime doğan karanlık yap şunu artık diyor. Dinleme ve sadece at kendini. İnsanlara seni anlamaları için çok zaman verdin bak kör  gözler diyor. Kalp körlüğü geçmez ki.Susmaları için zaman tanırken ayaklarım bir ileri bir geri..  Sonra duruyorum sen geliyorsun İstanbul geliyor gözüme. bu şehir camdan bir hapis sanki. Demir parmaklığı gökyüzünden, Sen kokan, sana çıkan sokağı. Buram buram sen olan. Düşünüyorum ki hiçbiriniz tanımıyorsunuz beni.anlamıyorsunuz çabalamadınız hiç, dinlemediniz . Oysa bak düşüncelerim hep burda. Bende burdayım. Sizde burdasınız ama gerisi yok. Binlerce yabancıdan ibaret etrafımın kuru kalabalığı. Şimdi hayatımın kıyısında atsam kendimi kaç kişi üzülür düşünüyorum ama neden? Beni çokça önce terk etmedi mi onlar? Biliyor musun herkes beni terk etti şu içimdeki sesler hariç. Herkese inatla daha bir gürleşti sesleri. Daha bir derin. Karanlıkla dans ediyorum böylece, sesler saçlarımı okşuyor.  Sanki sadece ben varım diyor. Yap artık diyor. Bak şu an tam zamanı...

ellerim ısınıyor önce, sonra küt küt kalbim. Sonra acı bir rüzgar esiyor. Sert bir tokat gibi. Ölmekten değil de bu kokuyu bir daha alamamaktan. Ölmekten değil de yarım kalmaktan, hayatım yarım kalmakla doluyken. Ölmekten değil de şöyle içimi size dökememekten, hüngür hüngür ağlamadan. Kendimle sizi tanıştırmadan. En çok da kendi kendimi tanımadan gitmekten. Kalbinin kalbime kıyısı olmadan.

Ölmekten değil de annemi daha fazla üzmek istememekten.  Hiç sevilmeden gitmekten. 


Yeşil yandı ben böyle olduğum yerde yine zamanları eğlerken. Kaç dakika geçti bilmiyorum. Sis geçer mi bilmiyorum.  Ne kadar daha yaşarım bilmiyorum tabi yaşamaksa bu. Deliriyor muyum bilmiyorum

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Veda

-
Geçen gün kızlarla    hayatım üzerine konuşurken konu gönül bağına gelince ‘ben hala annesiyle    gezdiğimiz evde o mutfakta ona  yemek yaptığımı hayal ediyorum, ben bu anıya nasıl ihanet eder birini severim’ demiştim. Seninle yaşayacağım bir evde seninle kitaplarımızın buluşacağı odadaki kitaplığı düşünmek (!) biliyor musun kendimle kavga ediyordum salak gibi olmayacağım evin duvarları üzerine.Sırf bu ihtimal için bile olsa konuş ve bu anlamsızlığa bir anlam bağla demişlerdi. Hayatını daha yaşanılır ihtimaller üzerine kur. Sevildiğin birini sev biraz da.  İşte ben sana tam da öyle bir günde döndün mü diye yazmıştım. Galatadaydım.  Ve sen bana yalan söylemişsin. Yalanına değil de gerçekleri söylememe yetine kızdım. Kızmak da denmez ki buna. Kendi duygularına sahip çıkmayıp kaçamak bir yalana başvurmak.  Sonra 2. Tokat da sanırım bana gelen ayı üzerine olmuştu. Benim başka biri tarafından değer görme ihtimalimi hiçe sayarak, ben ne yapıcam bu olay üzerime kaldı demen. Ben sana hiçbir za
Devamı

DUVARLAR5

-
Resim
Doğum günlerine her zaman aşırı değer vermiş, etrafımda arkadaş ortamımda sayının artmasıyla güvenli olacağıma olan inancımı büyütmüştüm kendi iç dünyamda. Ne kadar insan o kadar güven, ne kadar arkadaş o kadar huzurdu. Peki neden bu karmaşa beynimde işgal etmişti ? Bana bu sözleri söyleten neydi?   13 yaşındaydım. 13. Yaş günüm. Arkadaşlarım gelecek diye o kulübe duvarlarınla tebeşirle iyi ki doğdum yazmış güzel Dilek sevinç ve o çocukcu duygularla kahkaha atıyordum o iğrenç evin terasında. O korkunç ses, o iğrenç varlık gelene kadar. ordaydı elinde doğum günü pastasıyla benim pastamla! Gelen arkadaşlarıma kapıyı açmadım. O yazıları tek tek kazıdım ellerimle. Çünkü bana yapılmış o şey o kızlara da olabilirdi. O kapıyı açsam onlar da canavarla tanışabilirdi. Akşama kadar ağladım. Annem gelene kadar..  doğum günü benim için neydi biliyor musunuz 13 yaşında birşeylerin iğrenç birinin korkusuyla üflenmemiş pastaydı. Doğum günü arkadaşlarımdan köşe bucak saklanmaktı. Benim için doğum günü
Devamı

Pişmanlık

-
Pişman oldu adam.Ardına bakmadan çıktığı kapıdan  ansızın  içeri girdi. Ben merhemim izin ver iyileştireyim  dedi.Gülümsedi. Allak bullak oldu kadın.Adam uzun uzun baktı; ilk elini tutuşu,ilk sarılışındaki gibi.Bilirim bu bakışı.. seni seviyorum der gibi, af diler gibi,sen denizsin ben liman der gibi.. Seni paramparça eden de sarmaya gelen de benim der gibi.... 2 damla düştü kadından. gelişi gidişinden daha çok üzen; yüzüstü bırakan adama gönlünü teslim edemezdi. Eline bir avuç tuz aldı yarasına bastı kadın. 2 damla gözyaşına binlercesini ekledi. Vazgeçti kadın. sevdiğinden geçti,kendinden geçti,hayallerinden geçti. Gitti. Adam birgün GALATA oldu kadın hep KIZKULESİ kaldı.
Devamı