Döngü
Mevsim geçişleri, sürekli değişen hava şartlarına meydan okuyarak biraz yorgun biraz da üşümenin verdiği ürpertiyle devam ettim yoluma. Aralık kışa kapısını tam anlamıyla aralamıştı. Gökyüzüne uzattım başımı. Beyaz parıltılar birer birer dökülüyordu gökyüzüne. Her kar tanesinin birbirinden ayrı olduğunu duymuştum. Tıpkı aynı türe mensup olmasına rağmen farklı dna ve farklı parmak izlerine sahip olan bizler gibi. . Soğuktan kızaran burnum, üşüyen parmaklarım bunların hepsi bana insan olduğumu hatırlatıyordu. Bütün bu yaşananlarla beraber yaşadığım bir an bana yeni Ufuk’lar açıyordu. Yaşamın anlamsızlaştığını sandığım evrelerde yaşadığım aydınlığım. Kışın ansızın selamlaması. Bunların hepsi dudaklarımda gülümseme olarak belirdi. Gökyüzünden dökülen binlerce kar tanesi ve bunlardan benim yüzüme isabet edenler. Suya dönüşümünün benim cildimde tamamlaması. Bazı duyguların tarifi yok. Eşsizliliğin değerini farketmiyoruz . Binlerce kum tanesi arasındaki yaşam izlerini. Dökülen yaprakları.