Galata’ya
Ben seni nasıl seviyordum biliyor musun? Binlerce gece sana veda edip sabaha seviyorum diye başladım. Hoş narkozluyken de ilk seni sayıkladım. Resimlerin vardı, zihnimde anıların. Gözün görmediğini gönül silmiyordu. Unutmamak için bahanem çoktu. Ölesiye hayatımdaydın ki. Seni sen yokken sevmek başardığım en büyük zaferdi. Bir yerlerde nefes aldığını, yaşadığını ve gülümsediğini bilmek mutlu olmama yeter di. Sevmek böyleydi gözümde. Bensiz mutluysan mutlu halinle seni uzaktan sevebilirdim. . Seninle karşılaşmak umuduyla sevdiğin şarkıcının konserlerine koşmak. Seni düşleyerek dinlemek müzikleri. Aynı gökyüzüne baktığımı bilerek gülümsemek sabahları. Bana seni hatırlatan sahillerde geçmişti izin günlerim. Çok saçma değil mi. Gözünün aşina olduğu sokağı sevmiştim, belki elin değdi diye Üsküdar’daki bankları. Öylesi bir sevdayla doluydu ki kalbim , kimse aklımın ucundan bile geçmedi.Sonra sen çıktın yine geldin hayatıma. Bu sefer o sahilde el ele yürüdük, o bankta oturduk, aynı gökyüzünü