Kalbimin günlükleri
Bir yalın şarkısında düştün aklıma şayet. Açtım kalp günlüğümü. Hoş beyninde kalbinde ruhunda izim kalmamış gibi. Kolay yol yok, bazı duygular biraz meşakkatli.Sana kalbim hep deniz. Duygularım gelgit. İttikçe çekiyorum seni kalbime. Sanki hiç gitmemişsin. Sanki olaylar hiç yaşanmamış. Bu denli ayıpsız ve dostça ayrılıkların ardından yitip giden arkadaşlığımızı özlüyorum. Her İstanbul’a gelişinde Alo demeden beni görmeden gitmemeni. Kokunu, en çok ta sesini. Çünkü fotoğraflarda yüzünü seçsemde sesin ara sıra pürüzleniyor hafızamda. Bilakis kokunda öyle. Sürekli içi dolmayan boşluklar döngüsü. Şimdi ise belli Aralık’la girdiğin rüyalarımdasın. Aklımı kalbimi karıştırdıktan sonra bilinçaltımı alt üst eden özlem duygusu. Ve senin resimlerine bakmamın bile seni rahatsız edişi. Kırılmalarımın sonu buna olmuştu üstelik. Yanıt alamadığım msjlar. Bu duruma gelişimizi kendime mi bağlayayım, daha ne kadar dövünüp yakınayım İnan bilmiyorum. Ruhum ruhunu ne zaman bırakır. Ne zaman düşeceksin gönl