Aşkımız eski bir roman
Bişeylere geç kalmanın birinden vazgeçmenin ve tüm bunlara bireyin kendisinin sebep olmasının yükü o kadar ağır ki. Kendi zihnim beni boğuyor, düşüncelerimin ve sorgulayışımın bataklığı.. peki neden severiz ki birini? Neden doyasıya sevilmek isteriz mesela? Çünkü kalp olmadan beden canlanmaz, çünkü ruhun evi kalptir. Ruhun tamamlayıcısı. Ve bir insan birinde kendini tamamlayınca tüm insanlara eksik kalır ömür boyu. Yemin ediyorum böyle düşünmesem sevgim uğruna bunca zahmete girmezdim. Zahmet! De ne anlamsız kelime değil mi. İnsanlar onca doğruyu tek yanlışla silerken yaptığınız, düşünceleriniz bir çarpıda karanlık oluverir. Olsun. Ben sevgimden yana gökyüzüyüm. Varsın o geceyi görsün. Varsın bana aydınlık kalsın. Tüm bu kargaşa arasında bana kalan anılarım değil mi? Birey hayatımda olmadan da onu sevebilirim.Ama bu kadar yıpratırken kendimi kucak dolusu gülümsemesi insanların, hayatlarına devam edebilmeleri..bu ruhumun baharını aldı sanki benden. Hayatım birbiri ardına tek tek ba