gossipgirl

Yıkık dökük, derme çatma bir evin penceresinde yolunu gözlemekle geçti günlerim. Karmaşık, Özlem’le , seninle, bizimle dolu bir ev. Oysaki ben yola odaklanmaktan sokak lambası altında bana bakan yüzünü hiç farketmemişim.Ne tuhaf değil mi beklemekle ve izlemekle geçmiş günlerimiz. Ben senin aşkla tanışman, bir gün benim kadar sevmen için dua ederken beni sevdiğini, benimle olduğunu düşlememişim. Sanki kalbin uyandı, ve en güzel mevsimde kuşlar göç etti gökyüzüme.. Kalbime baharı müjdeledi adın. Gökkuşağı beliriverdi. Gelişinle gülüşüne kıyısı oldu evin, En güzel manzaram sensin, seni seyretmeyi severim Ve o derme çatma evde ayrı bir huzur var bugün.. Sesin, bakışın,kokun.... Ah nasıl da başımı döndürüyorsun. Aşk ruhumuza daim olsun sevgilim. Kalbine, maviye ve gökyüzüne 🌈

Rotasını kaybetmiş bir geminin hangi yöne gittiği pek de önemli değildir değil mi? Sahibini kaybetmiş bir kalbin ritminin değişmemesi de.  Kuşların uçmadığı bir gökyüzünün maviliği de. Hoş kapımı çalan sen olmadığın sürece nerede olduğumun da önemi yok. Hepsi çok saçma değil mi? Geminin rotası, ruhumun yoncası, gökyüzünün kuşları olsa mesela...Sesinin tınılarıyla dolsa kulaklarım. Kokunla şenlense akciğerim, seninle aydınlansa sabah. Hayat daha yaşanılır bir yer olurdu değil mi? Sadece bu ihtimaller bile kalbimdeki ritmin durulmasına izin vermiyor. Bu olasılık bırakmıyor yakamı. Ve ben aklıma her gelişimde kalbime çiçekler açtıran bir adamı beklemekle geçiriyorum baharları.  yaz seninle geçecekse koca ömür senin olsun. Çünkü ben başka bir ihtimal daha bilmiyorum. Ve sen hiç bilmediğim bir garda hiç bilmediğim bir coğrafyaya teslim oluyorsun.. Olma.